Het landgoed Meez, dat rond 1343 als monument werd aangemerkt, was een leengoed van het graafschap Namen. Het omvatte 32 acres land en alleux, met een pacht van 20 mud spelt.

De naam « Meez » komt voor in een document uit 1295 in de vorm « Meis », waarschijnlijk afgeleid van het Latijnse « mansus », wat huis, boerderij of woning betekent. De Romeinse villa bestond feitelijk uit meerdere pastorieën. De pastorie omvatte een woning en een complete boerderij ¹.

Al in 747 werd het landgoed Meez aangeduid als de « Manso ». De huidige « Romeinse Weg » tussen Meez en Wespin maakt deel uit van de oude Romeinse weg die van Bavay (Frankrijk) via Dinant naar Trier (Duitsland) liep. Men kan zich de voordelen voorstellen van een nederzetting langs de Romeinse weg en in de buurt van een stad (Bouvignes, Dinant?) ².

De « grande cense de Meez » lag bijna in het midden van deze landerijen. In de oude taal betekent « cense » « boerderij ». In de middeleeuwen was de schapenhouderij in Bouvignes en op de boerderijen van Wespin en Meez eeuwenlang een belangrijke bron van inkomsten. Tegenwoordig wordt de helft van de gebouwen van de Ferme de Meez gebruikt voor bewoning, terwijl de andere helft wordt gebruikt voor veeteelt. ²
Hoewel de Ferme de Meez talloze transformaties heeft ondergaan, is een deel ervan nog steeds oud. Het jaartal 1613 is te lezen op een schild in de veranda. De huidige Ferme de Meez is een vierkant van kalksteenpuin uit de 17e en 19e eeuw. De woning met twee verdiepingen lijkt in twee fasen te zijn gebouwd in de tweede helft van de 17e eeuw. De linkerzijde werd uitgebreid met een stal op de begane grond en een woning op de bovenverdieping, terwijl aan de rechterkant stallen onder hooizolders, die gelijktijdig met de woning zijn gebouwd, de woning uitbreiden. Andere stallen onder hooizolders bevinden zich in de oost- en zuidvleugel. Aan de westkant staan ​​twee grote schuren. Eén dateert uit de 17e eeuw, de andere, parallel daaraan, werd in 1835 gebouwd van natuursteen en baksteen.

Tegenwoordig maakt Bouvignes-sur-Meuse slechts deel uit van de gemeente Dinant. Vroeger had het echter de status van een stad en behoorde het tot het graafschap Namen. Gelegen op de westoever van de Maas, tegenover Dinant aan de overkant, is het al lang een concurrent van zijn buur. De ligging aan de grens van het graafschap Namen maakte het tot een ware barrière aan de Maas tegen het Prinsdom Luik, waarvan de stad Dinant afhankelijk was.

In de middeleeuwen ontwikkelde Bouvignes zich aan de voet van zijn kerk en zijn graafschapskasteel, omringd door muren, torens en poorten. De overblijfselen van de stadsmuur rond de oude stad en de ruïnes van het kasteel van Crèvecœur getuigen van het strategische belang van de locatie. De Sint-Lambertuskerk en het Spaanse Huis getuigen van het rijke verleden.

Naast zijn defensieve rol ontwikkelde Bouvignes zich commercieel met activiteiten zoals koperbewerking, leerlooierij en keramiek. Maar na een reeks conflicten en belegeringen werd de stad verwoest en vervolgens herbouwd, zonder ooit haar middeleeuwse glorie te hebben herwonnen. Dit is waarschijnlijk de reden dat het erfgoed bewaard is gebleven.

Het Maison du patrimoine médievale mosan, gevestigd in het Spaanse Huis, is een museum dat de geschiedenis van de Maasvallei belicht.

De Citadel, vastgeklampt aan een rotsachtige uitloper en uitkijkend over de Stad Dinant, is omgebouwd tot een wapen- en geschiedenismuseum.

De Collegiale Kerk van Onze-Lieve-Vrouw van Dinant: Rond het jaar 320 zou Sint-Maternus een oratorium hebben gebouwd aan de voet van de rotsachtige uitloper die uitkijkt over de Maas. De kerk, uitgebreid in de 7e eeuw, werd in 934 door bisschop Richier tot collegiale kerk verheven.

Volgens de legende werd de Rocher Bayard in tweeën gebroken door een hoefslag van het fabelachtige Bayard-paard, bereden door de vier zonen van Heemskerk.

Dinant, De Koperen Stem. Dit is de slogan van de stad ter ere van Dinants Adolphe Sax, de uitvinder van de saxofoon.

1. Toponymie van Bouvignes, dinant.be/patrimoine/toponymie/toponymie-de-bouvignes
2. Les Echos de Crèvecœur (Bouvignes Circle of History, Archaeology and Folklore) uitgave 32/2010 gewijd aan de middeleeuwse regio Wespin.
3. Het Monumentaal Erfgoed van België, Deel 22, 1, Namen, arrondissement Dinant, door België. Ministerie van het Waalse Gewest.